Wizja Priyanki Khimani dla Billboard India

Nigdy nie jest łatwo wyjaśnić rozdrobnioną szerokość indyjskiego przemysłu muzycznego. Niektóre jego mechanizmy są dość osobliwe: najczęściej streamowani artyści to ci z ścieżek dźwiękowych Bollywood, a nie z albumów. Niezależni artyści dopiero teraz zaczynają wyprzedawać miejsca koncertowe. Śpiewacy weselni występują przed tysiącami osób, które nigdy nie otworzyły Spotify. Regionalne hity gromadzą wyświetlenia, ale nie mogą zdobyć kontraktów z markami. Wszyscy wiedzą, kto jest popularny, ale niewielu zna ludzi, których faktycznie się słucha.

Wkracza Billboard India, startując z obietnicą list przebojów opartych na danych, wiarygodności redakcyjnej i megafonu dla branży, która od dawna miała trudności z wyrażeniem własnej narracji.

W centrum tego przedsięwzięcia stoi Priyanka Khimani (wymawiane Pree-yung-ka Khi-maa-ni), prawniczka rozrywkowa i doradczyni medialna, która spędziła ponad dekadę mówiąc każdemu, kto chciał słuchać, że indyjska muzyka to więcej niż tylko aktorzy poruszający ustami do playbacku wokół drzewa.

Zostałem przyłapany na śpiewaniu ścieżki dźwiękowej z Mulan, gdy Khimani dołącza do Zooma. Uśmiecha się, komplementuje mój śpiew, a zanim mogę zacząć, mówi: "Poczekaj, najpierw powiedz mi trochę o sobie."

W ciągu ośmiu lat przeprowadzania wywiadów z wpływowymi osobami, nikt nigdy — z zrozumiałych powodów — nie zaczynał od przeprowadzania wywiadu ze mną.

To mały moment, ale mówi wiele o tym, jak działa Khimani: czyta sytuację, ocenia krajobraz, ustala ton. To ten sam odruch, który teraz stosuje w indyjskiej edycji Billboardu, jednej z najbardziej obserwowanych premier medialnych roku.

Od bombajskiego chawlu do potentata z Nariman Point

Khimani jest jedną z najbardziej poszukiwanych prawniczek w Indiach specjalizujących się w rozrywce i własności intelektualnej. Khimani & Associates, firma, którą założyła zaraz po studiach prawniczych, reprezentowała listę klientów, która czyta się jak przekrój nowoczesnej historii muzyki i filmu kraju, od A. R. Rahmana, Arijita Singha i Divine'a po Anuraga Kashyapa i nieżyjącą już ikonę playbacku Latę Mangeshkar, jej pierwszą klientkę.

Jej droga tam nie była linearna. Dorastała w tym, co opisuje jako "skrajne ubóstwo", w jednym z osławionych bombajskich chawli (jednopokojowych mieszkań). Jako nastolatka zaczęła pracować w rozrywce jako scenarzystka, aby utrzymać rodzinę, zanim niechętnie przestawiła się na gwarantowaną wypłatę w branży prawniczej.

"Myślę, że bardzo niewiele osób ma szczęście mieć taką drogę, jaką ja miałam" - mówi w naszej rozmowie.

Dziś Khimani jest bezpośrednia w kwestii tego, co wnosi do pokoju. "Z biegiem lat przestałam przepraszać za to, że jestem postrzegana jako 'onieśmielająca'" - mówi. "Jest jak jest, to powód, dla którego mnie szukałeś."

Przez lata doradzała w niektórych z najbardziej wrażliwych punktów zapalnych w indyjskiej rozrywce, w tym, według profilu Money Control, w oskarżeniach #MeToo przeciwko reżyserowi Anuragowi Kashyapowi i dochodzeniach dotyczących rapera Badshaha.

"Każdy, kto ma jakiekolwiek prawdziwe kłopoty, ostatecznie znajdzie do nas drogę, ponieważ jest jedna osoba, która to dla nich naprawi" - mówi. "Nikt nie zostanie anulowany, dopóki jestem zaangażowana w doradzanie im. Nikt nie pójdzie do więzienia pod moją opieką."

Naród "achha-sastha-jaldi"

Jak na tak potężną prawniczkę, Khimani jest nieoczekiwanie szczera w kwestii tego, jak indyjska kultura biznesowa często działa na własną niekorzyść.

"Lubię nazywać nas narodem 'accha-sastha-jaldi' (dobry-tani-szybki)" - żartuje. "Klienci chcą wszystkiego na wczoraj, nie rozpoznając, że dobre rzeczy wymagają czasu. Jakościowa praca wymaga czasu. Pośpiech prowadzi do marnotrawstwa."

Ta niecierpliwość jest jednym z powodów, dla których jej zdaniem Indie miały trudności z budowaniem wiarygodnych punktów odniesienia dla swojego przemysłu muzycznego. W jej opowieści marki, promotorzy i producenci filmowi nadal gonią za tymi samymi pięcioma nazwiskami, kierując się głównie wirusowością w mediach społecznościowych i wibracjami, a nie solidnymi danymi.

"Gdzie jest źródło twoich danych? Nic" - mówi. "To popularność w mediach społecznościowych i rolki. To nie może być stan rzeczy. Jesteśmy czymś znacznie więcej niż to."

Zakład Billboard India

W listopadzie 2025 roku Billboard ogłosił swoją indyjską edycję (obecnie trzecią franczyzę Penske Media w kraju) we współpracy z Other Side Ventures, z planowanym wprowadzeniem na rynek na początku 2026 roku. Khimani, która kieruje Other Side Ventures, jest doradcą medialnym i siłą napędową stojącą za uruchomieniem.

Start ten adresuje fundamentalną lukę infrastrukturalną w branży. Podczas gdy Spotify i YouTube zapewniają pewną widoczność, oferują one raczej migawki niż kompleksową analizę. "Mówiłam o Indiach na globalnych rynkach na długo zanim stało się modne patrzenie na Indie jako na terytorium" - mówi. "Jest tak wiele ruchu, sukcesu i wzrostu, ale nie mamy głosu, aby to zmierzyć."

Indyjska konsumpcja muzyki nie pasuje schludnie do zachodnich modeli; jak regionalne różnice w językach, gatunkach i nawykach słuchania przekładają się na jedną krajową listę przebojów?

Khimani przyznaje tę złożoność. Billboard India nie będzie po prostu "globalną marką nałożoną na Indie", powielającą amerykański model, mówi mi. "Będzie musiało być dużo lokalizacji."

Listy przebojów będą podzielone według regionu, języka i gatunku, współpracując z firmami analitycznymi Luminate i spółką macierzystą Billboardu, Penske Media, aby opracować metodologie specyficzne dla Indii, wraz z planowanymi wydarzeniami, listami i nagrodami dostosowanymi do rozdrobnionego, wielojęzycznego krajobrazu muzycznego Indii.

Narracja kontra liczby

Poza metrykami, Khimani podkreśla kontrolę narracji. "Czego nam brakuje jako krajowi, to skuteczna narracja" - mówi. "Jesteśmy tak zaabsorbowani zachowaniem typu komunikat prasowy i nagłówkami."

Krytyka rozciąga się na indyjską machinę promocyjną, którą charakteryzuje jako skupioną na komunikatach prasowych i przychylnych nagłówkach, a nie na merytorycznym komentarzu kulturowym.

Jej wizja Billboard India obejmuje redakcyjną ocenę tego, co zasługuje na uwagę, niezależnie od liczby streamingów czy szumu w mediach społecznościowych. To pozycjonuje Billboard zarówno jako dostawcę danych, jak i arbitra kulturowego, podwójną rolę, która zaprasza do kontroli.

Kto decyduje, co stanowi gust? Jak amerykańska marka medialna dostosowuje swoje estetyczne wrażliwości do rynku o fundamentalnie różnych tradycjach muzycznych?

Khimani nalega, że będzie "krzyżowe zapylanie" między globalnymi i indyjskimi operacjami Billboardu, z indyjskimi artystami prezentowanymi w głównej publikacji Billboardu i międzynarodowym zasięgiem pojawiającym się w Billboard India. Indyjska diaspora, jak zauważa, obejmuje wiele terytoriów, a Billboard India ostatecznie aktywuje się na rynkach ze znaczącymi populacjami południowoazjatyckimi.

Sceptycyzm, którego się spodziewa

Khimani reprezentuje zarówno legendy playbacku Bollywood, jak i niezależnych artystów—jej klienci obejmują wszystkich od Arijita Singha po Divine'a i Jasleen Royal ("Będzie miała wielki rok", mówi mi Khimani). Ta podwójna reprezentacja daje jej udział w tym, jak obie strony branży ewoluują, choć utrzymuje, że jej rola w Billboard India jest doradcza, a nie operacyjna.

Khimani definiuje sukces Billboard India w abstrakcyjnych terminach: "narracja i kształtowanie gustu."

Jest również szczera w kwestii wyzwań. "Pierwsze kilka lat będzie po prostu o zasiewaniu marki" - mówi, odpierając oczekiwania natychmiastowych rezultatów. "Nie trafimy od razu w dziesiątkę."

Pierwszym namacalnym testem będą same listy przebojów. Kiedy Billboard India opublikuje swoje inauguracyjne rankingi, branża będzie dokładnie analizować metodologię, pominięcia i niespodzianki. Artyści wykluczeni z czołowych pozycji będą kwestionować źródła danych. Menedżerowie będą lobbować za korektami. Regionalne ekosystemy muzyczne mogą odrzucić listy przebojów, które zwijają różnorodność językową w zagregowane rankingi krajowe.

Khimani wydaje się być na to przygotowana. "Będzie dużo informacji zwrotnych do przyjęcia" - przyznaje. Pytanie brzmi, czy Billboard India może utrzymać niezależność redakcyjną, poruszając się po branży, gdzie, jak zauważa ze swojej praktyki prawnej, "wiele osób" nieustannie mówi jej "jaki jest jej pas ruchu."

Boom koncertowy i globalny moment

Billboard India pojawia się w czasie bezprecedensowej międzynarodowej uwagi na indyjskim rynku muzycznym. W styczniu 2025 roku Coldplay pobił światowe rekordy frekwencji z 223 000 fanów na dwóch koncertach na Stadionie Narendry Modiego w Ahmedabadzie—największych koncertach w historii Azji.

Ed Sheeran zakończył trasę po sześciu miastach w lutym, sprzedając 120 000 biletów i występując na mniejszych rynkach, takich jak Shillong i Indore, wcześniej nieosiągalnych dla dużych międzynarodowych wykonawców.

Liczby opowiadają szerszą historię. Trasa Dil-Luminati Diljita Dosanjha z 2024 roku sprzedała 200 000 biletów w 10 miejscach w mniej niż 10 minut, demonstrując opłacalność tras koncertowych poza Delhi i Mumbajem. Travis Scott, Guns N' Roses, Green Day i Shawn Mendes wszyscy wystąpili lub ogłosili indyjskie daty.

Rośnie również uznanie akademickie i instytucjonalne: Uniwersytet Metropolitalny w Toronto uruchomił kurs poświęcony Dosanjhowi, opracowany z Billboard Canada. Junos dodało kategorię Południowoazjatyckie Nagranie Muzyczne.

Szerszy kontekst

Billboard India wchodzi na rynek w okresie przejściowym. Streaming zdemokratyzował dystrybucję, ale nie wyeliminował strażników; po prostu przesunął władzę z wytwórni muzycznych na algorytmy platform. Muzyka na żywo eksplodowała, ale line-upy festiwali pozostają skoncentrowane wokół małej puli pewnych nazwisk. Bollywood nadal dominuje w kulturalnej rozmowie, nawet gdy niezależna muzyka zyskuje komercyjną trakcję.

Wiarygodny system list przebojów w Indiach mógłby, podobnie jak gdzie indziej na świecie, przyspieszyć dojrzewanie branży, zapewniając obiektywne punkty odniesienia dla negocjacji, sponsoringu i decyzji programowych. Lub mógłby wzmocnić istniejące struktury władzy, kodyfikując głównonurtowy sukces, marginalizując jednocześnie eksperymentalne prace, które nie pasują do formatów przyjaznych streamingowi.

Większa ambicja Khimani obejmuje kulturowe podniesienie. Chce, aby indyjscy muzycy byli traktowani jak globalne ikony — promujący luksusowe marki, przyciągający uwagę tabloidów, kształtujący trendy modowe. "Dlaczego nie widzę jednego z naszych najlepszych talentów promującego Chanel lub Bulgari?" - pyta, zauważając, że nawet gdy globalne marki mianują indyjskich ambasadorów, domyślnie wybierają aktorów Bollywood.

Prawdziwy test

Khimani spędziła swoją karierę reprezentując artystów w sporach kontraktowych, negocjacjach z wytwórniami i sytuacjach kryzysowych. Wie, jak działa biznes, w tym jego wyzyskujące dynamiki.

"Przez całą moją karierę ludzie za punkt honoru uznawali nieustanne mówienie mi, jaki jest mój pas ruchu i czego powinnam się trzymać" - mówi. "Uważam za bardzo interesujące, gdy mówią mi, co mam robić, ludzie, którzy w ogóle nie są wykwalifikowani, aby mówić ci, co powinieneś robić."

Mówi o wślizgiwaniu się do DM-ów młodych artystów, których jeszcze na nią nie stać, cicho ostrzegając ich, że kontrakt wygląda źle, lub podejmując wczesną pracę za darmo i ufając, że opłata pojawi się, gdy odniosą sukces.

"Wszyscy mamy tę jedną rzecz, która pozostaje" - mówi. "Gdyby wszyscy odebrali mi wszystko, mój intelekt jest moim intelektem, zdolność do myślenia i strategizowania, abym mogła pomóc innym."

"To jest dar i nigdy nie zniknie."